An Abundance of Katherines – John Green

Titel: An Abundance of Katherines
Auteur: John Green
Eerste uitgave: 2006 (Penguin)
Ook verschenen in het Nederlands, onder de titel Negentien keer Katherine

De achterflap:
When it comes to relationships, Colin Singleton’s type happens to be girls named Katherine. And when it comes to girls named Katherine, Colin is always getting dumped. Nineteen times, to be exact.
On a road trip miles from home, this anagram-happy, washed-up child prodigy has ten thousand dollars in his pocket, a bloodthirsty feral hog on his trail, and an overweight, Judge Judy-loving best friend riding shotgun–but no Katherines. Colin is on a mission to prove The Theorem of Underlying Katherine Predictability, which he hopes will predict the future of any relationship, avenge Dumpees everywhere, and finally win him the girl. Love, friendship, and a dead Austro-Hungarian archduke add up to surprising and heart-changing conclusions in this ingeniously layered comic novel about reinventing oneself.

Mijn mening:

Zoals jullie misschien al weten, ben ik een liefhebber van de boeken van John Green. Zijn slimme, maar toch steeds menselijke personages en zijn schrijfstijl vormen het handelsmerk waar ik zo van hou. Met dit in mijn achterhoofd begon ik dan ook aan An Abundance of Katherines, in de hoop dat het net zo goed zou zijn als zijn andere boeken.

Helaas viel het toch een beetje tegen. De term ‘the willing suspension of disbelief’ van Coleridge (een Engelse dichter uit de romantiek) verwijst naar het feit dat mensen bereid zijn om voor de duur van het verhaal even te vergeten dat het allemaal niet echt is. Nu heb ik daar meestal niet veel problemen mee, want het escapisme is nu eenmaal een van de dingen die me aanspreken in boeken. Hier begon het eerste hoofdstukd al meteen zo ongeloofwaardig, dat ik het feit dat dit een verhaal is eigenlijk niet kon negeren. Colin wordt gedumpt door zijn vriendinnetje, Katherine XIX, waarna zijn beste vriend voorstelt om op road trip te gaan. Zijn ouders vinden dat helemaal geen probleem en binnen twee seconden zitten ze in de auto.

Hoewel het na het eerste hoofdstuk beter wordt, bleef ik toch het gevoel hebben dat dit een avonturenverhaal was waarin ouders niet echt bestonden en alles gewoon kon. In sommige contexten gaat dat misschien, maar de thema’s zoals liefde, beroemd zijn en school verwezen dan weer heel erg naar het alledaagse leven en dat kon ik maar moeilijk daarvan loskoppelen. Natuurlijk was Greens schrijfstijl nog altijd even goed en de wiskundige formules en voetnoten die ertussen gegooid werden creëerden een unieke twist.

Het einde was in zekere zin voorspelbaar en dat vond ik niet erg. Wat ik wel spijtig vond, was dat de moraal er zo dik bovenop gelged werd. Zo van ‘beroemd zijn of worden is helemaal niet belangrijk, want uiteindelijk zijn we toch maar een insignificant deeltje in het universum’ en ‘lui zijn leidt tot niets’. Dat vond ik heel erg jammer, want ik weet dat John Green subtieler kan zijn.

Als je nog niets van Green gelezen hebt, lees dan vooral niet dit boek, maar probeer zeker The Fault in our Stars, Looking for Alaska of Paper Towns.

Eindoordeel: 3/5